Nahikoa engainu. Bizitza eta Osasun-Sistema ditugu jokoan

Last modified date

Pribatizazio legeak eraisteak eta osasun publikoa blindatzeak bakarrik ekidingo dute prestatzen ari diren desegitea.

Pandemia hasi eta ia urtebetera eta hirugarren olatuan, iragarpen txarrenak baieztatu dira. Herritar gehienek krisiaren kudeaketa gaitzesten dute eta osasun-sistema publikoa shock egoeran dago, baina, lehen ere salatu dugunez, ezin da ukatu pandemia negozio aukera bat izan dela betikoentzat 1 , eta, aldi berean, osasunaren pribatizazio prozesuan beste buelta bat ematea ahalbidetu duela.

Osasun publikoa berreskuratzeko aukera bat izan zitekeena negozio eta ikuskizun bihurtu da. Alderdi politiko guztiekin 2 , bakoitzak bere papera hartu du. Eskuinak zentro publikoak gehiago degradatzeko aprobetxatu du, edozein osasun jarduera pribatizatuz; bitartean, ezker instituzionalak beste alde batera begiratu du, eskuinak lan zikina egin dezan ahalbidetuz. Itxaron zerrenda erraldoiek eta sistema publikoaren erantzun faltak ehunka mila pertsonari aseguru pribatuetara bultzada eman diete 3 .

Hori guztia gertatzen da, gainera, milioika pertsonaren bizi-baldintzak hondoratzen direnean: pentsio publiko prekarioetan murrizketa gehiago egitea espero da, eta langabezia masiboaren trajedia zabaltzen da, etxegabetzeak, pilaketak, argi-mozketak, ura eta eguneroko etsipena direla eta, langile auzoetan; hain zuzen ere, Covid 19k pandemia lagatzen duen auzoetan.

Era berean, kolore guztietako gobernuak egoera hori baliatzen ari dira neurri errepresiboak ezartzeko, bestela erantzun sozial handia izango luketenak. Birusa aitzakiatzat hartuta, gure kaleak militarizatu dituzte, eta biztanleriaren kontrol soziala gure eguneroko normaltasunera gehitu da, ia zalantzan jarri gabe. Beste herrialde batzuetako esperientziak erakutsi digu osasun-sistemak zenbat eta ahulagoak izan, orduan eta premia handiagoa izan dutela Erdi Aroko konfinamenduak aplikatzeko. Bitxia bada ere, hedapen horretarako guztirako baliabide ekonomikoak daude, baina ez osasun-zentro publikoak pandemia horri behar bezala erantzuteko behar diren baliabideez hornitzeko (espazioak, langileak, norbera babesteko ekipamenduak, etab.). Hori guztia, miseria milioika pertsonen bizitzaz jabetzen den bitartean. Neurri sanitario eta sozialak nahi ditugu, ez polizialak.

Puntu honetan berresten dugu: “Historiako gobernu aurrerakoienak” lege pribatizatzaileak mantentzen dituen bitartean, eskuinak egunero egiten duen ezer ez da legez kanpokoa, eta osasun publikoaren desegiteak eta irabazi pribatuak aurrera jarraituko dute. Izan ere, hainbat autonomia-erkidegotan diru publikoa kapitalera aldatzeari dagokionez (beharrezkoak ez diren ospitaleak eraikitzea, enpresa pribatuei miaketa, immunizazioak, beharrezkoak ez diren botikekin egindako pilotakadak 4 … lagatzea), ezer ere ez da legez kanpokoa, hori ahalbidetzen duten estatu- mailako legeek eusten baitiote.

Bitartean, “Kapitalaren ezkerrak” askotariko performanceak egin ditu, herritarren arreta hondamendiaren egileengana bideratuz, osasuna suntsitzeko prozesuaren hariak mugitzen dituztenak abilki ezkutatuz. Egunkarietako orriak okupatzeko eskuinaren kontra kale-antzerkia egiten jarraitzea distrakzio maniobra bat besterik ez da. Osasun sistema publikoa berreskuratzeko modu bakarra da alderdi guztiak dirua irabazteko asmoaren aurka blindatzera behartzea, eta lehen mailako arreta eta osasun publikoa jartzea. Gainerako guztia autokonplazentziarako ikuskizun hutsa da.

Orain, 8.000 milioi €iragarri dituzte EBko funtsetatik, “Zerbitzu publikoak indartzeko”, baina aurreikusitakoa “lankidetza publiko-pribatura” bideratzea da. Dagoeneko ondo ezagutzen dugun eufemismo horrek esan nahi du, saihestu ezean, osasun publikoak hilzorian jarraituko duela, eta korporazio handiak izango direla ekonomia suspertzeko Europako funtsaren onuradun nagusiak. Bazar erraldoi bat martxan dago.

La 20 urte daramatzagu osasunaren pribatizazioa eta horren arduradunak salatzen, eta “kapitalaren ezkerrak” uko egiten dio kausak ezabatzeari. Ezin dugu botika txarra egiten jarraitu. Erroko kausen gainean jardun behar da, eta Estatu osoan eztabaida bat ireki nahi dugun osasun- ereduari buruz. Lehenik eta behin, pertsona guztientzako kalitatezko osasun-laguntza bermatu behar da, sistema demokratizatuz eta gaixotasunaren gizarte-, ekonomia- eta ingurumen-baldintzatzaileetan arreta jarriz.

Otsailaren 27an, larunbatarekin, kaleetan ikusiko dugu elkar:

  • Pribatizazioaren aurrean, osasungintza publikoa.
  • Pribatizazio-legeak (15/97 eta OLOaren 90. artikulua) indargabetu. Pribatizatutakoaren erreskatea.
  • Ez itxi osasun zentrorik.
  • Prebentzioa eta osasun kolektiboa ardatz dituen demokratikoki kudeatutako osasun-sistema baten alde.

Referencias

  1. La crisis del Covid como oportunidad de negocio. Septiembre 2020. https://www.casestatal.org/es/2020/09/la-crisis-del-covid-como-oportunidad-de-negocio/
  2. PSOE, PP y Podemos acuerdan un Pacto de Estado para hacer «reformas estructurales» en el Sistema Nacional de Salud. Agosto 2020. https://www.casestatal.org/es/2020/08/psoe-pp-y-podemos-acuerdan-un-pacto-de-estado-para-hacer-reformas-estructurales-en-el-sistema-nacional-de-salud/
  3. A falta de datos para 2020, en 2019 ya había 12,7 millones de personas con seguros privados de salud, además de unos 5 millones de asegurados con pólizas dentales.
  4. Remdesivir, de Gilead, antiviral utilizado en atención hospitalaria al precio de 2.083 euros por paciente, tiene unos costes de producción de 6€. https://www.agenciasinc.es/Opinion/Con-el-precio-del-remdesivir-la-historia-se-repite

Share