Maiatzak 1: bizitza lehentasun sozial gisa jartzeko borroka antolatu

Covid 19ak eragindako pandemiak aspaldi sortu zen krisi erraldoia piztu du. Hasi eta hamabost hilabetera, ondorio dramatikoek gizartearen baliabide guztiak biziraupen kolektiboaren zerbitzura jartzea eskatzen duten arren, honako hau egiaztatu dugu:

• Krisiaren eztandak aberatsenen aberastasuna % 86raino handitu du, eta milioika pertsona lanik gabe utzi ditu, horietako asko kontraturik gabe eta, beraz, inolako babes sozialik gabe. Bizi-baldintzen hondoratzeak langile-auzoak suntsitu ditu, eta amildegiaren ertzean jartzen ditu gazteak, inolako itxaropenik gabe.
• Covid 19ak ere, historian zehar izan diren epidemia guztiek bezala, langile klasea masiboki kolpatu du, bertan < < arrisku-faktore guztiak pilatzen direlarik. Egoera are gogorragoa da emakume langileentzat, horietan handiagoa baita prekarietatea eta bizi-baldintza zailak, eta, gainera, kutsatzeko arrisku handiena duten pertsonak zaintzeko sektorean biltzen baita lana.

Herria bizi den eta lan egiten duen tokian, etxebizitza txikiak eta kalitate txarrekoak pilatzen dira, garraioetan pilaketa dago, lantokietan airea akituta dago, jendea lanegun luzeek akituta dago, malnutrizioa ugaria da, etab. Han ugaltzen dira Covid eta gaixotasun guztiak, eta ez da ezer egin egunez egun okerrera egiten duen egoera hobetzeko.

• Gobernu zentral eta autonomiko guztien erabaki guztiek, larrialdi eta alarma-egoera guztiek, belaunikatu egin dute jabetza pribatuaren aldare sakratuaren aurrean. Kapitalaren negozioaren mantra sekretua, bizitza esku burdinaz inposatu baino lehen: kaleratzeak masiboak dira, etxegabetzeek jarraitzen dute, uraren, gasaren eta argiaren mozketek ez ordaintzeagatik gertatzen jarraitzen dute, eskola-porrota gazteen eta erretiratuen eta pentsiodunen artean gertatzen da, egoitzetan programatutako edo sarraskitutako larreak, familia osoari pentsio prekarioekin bizirauten laguntzen dute.
• EBko berreraikuntzarako funtsak, gobernu guztiek adostu duten bezala, < < lankidetza publiko-pribatura joango dira>>, hau da, aseguru-etxe pribatuetara eta multinazional handietara. Eta milaka milioi diru publiko horiek, denok Zor gisa ordainduko ditugunak, lan-kontrarreforma berrien baldintzara iritsiko dira, eta murrizketa eta pribatizazio gehiago izango dituzte pentsio eta zerbitzu publikoetan.
• Txalo eta laudorioen hipokrisiaren ondoren, osasun publikoak desegiten jarraitzen du pandemia betean, pribatuaren negozioaren loria handituz. Ezohiko gastuen euro batek ere ez ditu handitu 2008ko murrizketen ondorioz hilzorian dauden baliabide publikoak. Guztiz kontrakoa. < < azaleratzearen aitzakiarekin, mota guztietako kontratuak esleitu dira atzamarrez: arakatzaileak, PCRak, txertoak, itxarote-zerrenda erraldoien klinika pribatuak adostea, etab.
• Emaitza berriz ere langile klaseak ordaintzen du, hau da, gure soldatatik bizi garen guztiok. Aseguru pribatuek abuztu berezia egiten duten bitartean (9.000 milioitik gorako fakturazioa 2020an), minbiziaren eta beste gaixotasun batzuen diagnostiko berantiarrengatik saihestu daitekeen hilkortasunak gora egin du.

Begi edo neuronarik ez duena bakarrik ez da konturatuko Covidek hildakoengatik eta bere bizi-baldintzen desnutrizio masiboagatik familia langileen oinaze izugarria baliatzen ari dela kapital handia diru publikoarekin, are gehiago, esku beteetan forratzeko.

Eta badakigu okerrena etortzeko dagoela, ERTEak amaitzen direnean, eta milioien etsipena laborantza-salda dela, eraso, murrizketa eta errepresio gehiagorako.

Nahikoa da beste batzuek gobernatzen dutenean gauzak aldatuko diren itxaropen faltsuz engainatzen uztea. Osasungintzaren adibidea oso argia da: Osasun publikoa hondoratu egin da, pribatizazioak aurrera egiten duen bitartean, PPk, PSOEk, EAJk, CiUk eta Cualicion Canariak elkarrekin onartutako 15/97 legeak babestuta. Unidas Podemosek, ERCk, Bilduk eta abarrek oraindik ez dute ezer egin egoera aldatzeko. Gainera, urte eta erdiko agintaldiaren ostean, < < progresista>> ez da ukitu ez lan-erreforma, ez mozal legea, ezta < < ere alderdi kaltegarrienetan>>, eta Bizitzako Gutxieneko Diru-sarrera ez da, nahi izanez gero, testigantzazkoa ere.

Bizitako esperientzia mingarriak, eta datorkigunak, engainatzen jarraitzea eragozten digute.

Pueboaren indar antolatuak bakarrik jar ditzake bizitzaren lehentasunak kapitalaren negozioen aurretik.

Borroka antolatzea gurea dena berreskuratzeko: hori da bide bakarra.